"Jak bardzo"

Szczekanie psów
alarm na wojnę
i dzwon na przymierze
wycie karetek
stukot kół na torach
i gwizdek i poranna musztra
budzik o świcie
erupcje wulkanu
burze na Słońcu
i ptaki na wiosnę
piski klarnetu
kamień przez okno

spojrzenie
pusta kartka lub pełna po margines
kot w nogach łóżka
Twoje dłonie na plecach
nieznajomy w tłumie
i nawet ten uśmiech
obrazy i rzeźby

niczyje

słowo pisane
słowo mówione
słowo śpiewane
słowo przemilczane

nie wyrazi
nie przyrówna
nie zagłuszy

jak bardzo ________ siebie.
I jak bardzo się siebie _________.






_____________________________________________________________________
Czasem jestem zbyt pomazaną kartką.
Gdybym tylko miała drugą- wszystko co ważne ładnie bym przepisała, a tamta? Tamta niech spłonie.

piątek ósmy maja dwa tysiące i piętnaście dwudziesta druga trzydzieści

Szarpiesz struny

A one tańczą

A ja oddycham

Jak nam zagrasz 

Szarpiesz struny 

Sprytem górnych kończyn

A mnie sercem 

Na koniec świata

W niebo piekło

W K _ _ _ _ _* na zawsze 

Pójdę wszędzie

Z Tobą jak mi zagrasz 

Nie-flecisto z wcale-nie-Hameln

I wcale się nie boję

Idę dobrowolnie

_________________
* gdziekolwiek, nasze miasto

"Oczy"

Ubrana w liche listki

Krzewu wstydu i strachu

Który dawno już przysechł w naszym ogrodzie

Stoję przed Tobą 

Pozwalam zsunąć z ramion

Tę zieloną sukienkę 

Obnażyć moje słowa, obietnice, fobie, nocy sny 

Otocz mnie ramionami

Powiedz: jesteś problemem do rozsupłania

Jak liściane niteczki

Jestem zupełnie naga

gdy patrzysz mi w oczy

zielone a wcale jak listki